Η ιστορία μας

Ο Νίκος Μουρής, πρώην Νικόλαος Μουρτζάκης, γεννήθηκε στην Κρήτη το 1920. Σε ηλικία 12 ετών, έφυγε από την Κρήτη για να κερδίσει τα προς το ζην στην Αθήνα, πουλώντας προϊόντα στις ανοιχτές αγορές. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος σήμαινε την απώλεια των πάντων: δύο αδέρφια που σκοτώθηκαν από τους Ναζί και ένα άλλο που δολοφονήθηκε από Έλληνες κομμουνιστές. Άπορος σε ηλικία 31 ετών το 1951, ο Νικ, η γυναίκα του και τα δύο μικρά παιδιά, η Λόλα και ο Φίλιπ, ταξίδεψαν στην Αμερική. Το πέρασμά τους 700 δολαρίων καλύφθηκε από τον χορηγό του και τον αγρότη για τον οποίο θα δούλευε στο Μονέ του Μιζούρι. Μετά από ένα άθλιο δέκα μήνες απομόνωσης στη Μεσοδυτική, μακριά από ελληνόφωνους ή ορθόδοξους ναούς, ο Μουρής επικοινώνησε με έναν φίλο που είχε γνωρίσει στο πλοίο, τον πατέρα Θεοδόσιο Σιδέρη, στο Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια. Ο πατέρας Σιδέρης του έστειλε 300 $ για μεταφορά στο Ρίτσμοντ και για μια νέα, μόνιμη κατοικία.

Αν και η ζωή στο Ρίτσμοντ δεν ήταν πάντα εύκολη, η ύπαρξη μιας ελληνικής κοινότητας το έκανε «σπίτι» για τους μοναχικούς μετανάστες. Ο Μουρής άρχισε να δουλεύει στο παλιό Bond Bakery. Συμπλήρωσε τις οκτώ ώρες του στην αίθουσα μείξης με άλλες τέσσερις πωλήσεις προϊόντων από το πίσω μέρος ενός στέισον βάγκον, βασιζόμενος στις γνώσεις του που απέκτησε ως έφηβος στην Ελλάδα. Ένας πρώιμος πελάτης, ο ιδιοκτήτης του Julian's Restaurant, Peter Poli, περιέγραψε αργότερα τον Mouris ως «Έτρεχε, όπως όλοι οι άλλοι. Ο Νικ έκανε τα πάντα για να βγάλει τα προς το ζην. Είχε δύο μικρά παιδιά να μεγαλώσει. Δούλευε 18 ώρες την ημέρα. Δεν τους κάνουν πια σκληρούς έτσι».

Το 1958 ο Νικόλας Μουρτζάκης έγινε Αμερικανός πολίτης… Νικ Μούρης. Ξαναπαντρεύτηκε και απέκτησε έναν άλλο γιο, τον Μανουέλ. Η δεύτερη σύζυγός του, η Μαίρη, έγινε συνεργάτης στην επιχείρηση. Μετά από 12 χρόνια στο αρτοποιείο, ο Μουρής άνοιξε ένα μικρό μαγαζί στη North Sixth Street με πέντε ή έξι μπουκάλια προϊόντα. Σύντομα πρόσθεσε ένα φορτηγό για να παραλάβει προϊόντα στη Βαλτιμόρη. Το 1967 επεκτάθηκε σε διεθνή προϊόντα όπως τυριά και ελαιόλαδο. Αργότερα μετακόμισε στην East Marshall Street λόγω της επέκτασης της πόλης. Όλα αυτά τα χρόνια, ο Φίλιππος και ο Μανουέλ βοήθησαν στην επιχείρηση όποτε έλειπαν.

Αρκετά χρόνια αργότερα, ο Νικ επεκτάθηκε στο 400 W. Broad Street. Υπήρξαν μερικά δύσκολα χρόνια, όπως όταν η έμπιστη φύση του οδήγησε την επιχείρηση πίσω, συναλλασσόμενος με έναν σκιερό εργολάβο που τον μάζεψε για πολύ περισσότερα από όσα είχαν αρχικά αναφερθεί για ανακαινίσεις. Αυτή η μεγάλη αποτυχία έκανε επίσης τον γιο του, Manuel, να εγκαταλείψει το κολέγιο στο τελευταίο έτος και να εισέλθει στην επιχείρηση με πλήρες ωράριο. Ανέλαβε την παραγγελία, τα οικονομικά και άλλα πράγματα που λόγω της έλλειψης επίσημης εκπαίδευσης του Νικ, «τον σκότωναν», σύμφωνα με τον μεγαλύτερο γιο του, Φίλιππο, καθηγητή και προπονητή πλήρους απασχόλησης (που πάντα βοηθούσε στο κατάστημα τα Σαββατοκυρίακα).

Η έντονη εστίαση στην αυθεντικότητα και τα ανώτερα προϊόντα είναι αυτό που προσελκύει πελάτες σε αυτή τη μικρή επιχείρηση από το Williamsburg, το Norfolk, το Charlottesville και όχι μόνο. Ευρωπαίοι μετανάστες και μετανάστες της Μέσης Ανατολής, μαζί με γνώστες του φαγητού, κάνουν το ταξίδι για να αγοράσουν δυσεύρετα προϊόντα από τον Λίβανο, την Τουρκία, την Ιταλία, την Ισπανία και φυσικά την Ελλάδα. Εκτός από τα μέλη αυτών των κοινοτήτων, το κατάστημα εξυπηρετεί επίσης οικιακούς γείτονες, εργάτες της περιοχής, φοιτητές VCU και εργαζόμενους γραφείων στο κέντρο της πόλης. Πολλά Σάββατα, ο επί χρόνια κάτοικος του Ρίτσμοντ, ο Χένρι Μπέρλινγκ, μπορεί να βρεθεί να μαζεύει προμήθειες και να απολαμβάνει σάντουιτς με τους γιους και τα εγγόνια του, όπως έκανε ο πατέρας του πριν από δεκαετίες όταν ο «Mr. Νικ» ήταν τριγύρω. Ίσως βρείτε ακόμη και τον Δρ. Νίκο Ταρασίδη, ή τον πολυτεχνίτη Μιχάλη Πάφρα να τραγουδάει μια ελληνική μελωδία και να συζητά για πολιτική, όπως έκαναν οι παλιοί!

Ο Manuel ανακαινίστηκε το 2000 για να διατηρήσει τη «μεσογειακή ατμόσφαιρα»… από τις τοξωτές πόρτες βαμμένο στο χρώμα του Αιγαίου μέχρι τα μεγάλα ασπρόμαυρα διαμαντένια δάπεδα, χρησιμοποιώντας το παλιομοδίτικο χαρτί ντελικατέσεν και δοχεία από σχεδόν κάθε είδους ελιές . Ένας ρεπόρτερ/πελάτης του RTD σχολίασε κάποτε: «Αν και δεν έχω πάει ποτέ, ξέρω απλώς ότι αυτό το μέρος είναι ζωντανό με τη μουσική της Ελλάδας, (είναι) το πραγματικό πράγμα».

Το 2018, οι Nick's έκαναν την τελική τους κίνηση, από την τοποθεσία W. Broad Street στη λεωφόρο Westwood 2413. Μαζί με την κίνηση ήρθε και μια αλλαγή στο επιχειρηματικό μοντέλο. Η νέα τοποθεσία διαθέτει μια μεγάλη αποθήκη, επιτρέποντας στην εταιρεία να επικεντρωθεί στη χονδρική της δραστηριότητα προμήθειας τοπικών ελληνικών και μεσογειακών εστιατορίων. Η Nick's εξακολουθεί να προσφέρει μια επιλογή από βασικά είδη στο πίσω μέρος της αποθήκης, για να διασφαλίσει ότι η 2η και η 3η γενιά των πιστών πελατών της θα μπορούν να βρουν ακόμα ένα μικρό κομμάτι της πατρίδας τους!